Η αρχιτεκτονική του χώρου ολοκληρώθηκε, ακολουθώντας μία καθαρά εννοιολογική προσέγγιση με ‘’σκηνογραφικά ‘’ στοιχεία. Ένας συνεχής επιμήκης οριζόντιος καθρέπτης με μεταλλικά ραδινά πλαίσια, σαν από κορνίζες μπροστά του τοποθετημένα, που οριοθετούν τις θέσεις περιποίησης για τον κάθε πελάτη, οπτικά και λειτουργικά. Μια σειρά αινιγματικών  ανάλαφρων κατασκευών απόλυτα ορισμένων, που αιωρούνται  από το δάπεδο και ίσα που αγγίζουν με λεπτότητα το συμπαγές επίπεδο του τοιχίου που τις φέρει. Ένας σχεδόν μουσικός διάλογος αρχίζει μεταξύ των περιμετρικών με σαφήνεια οριοθετημένων μαζών και των λεπτών μεταλλικών στοιχείων, που μοιάζουν ανολοκλήρωτα, φλερτάροντας με το κενό. Με αφαιρετικό τρόπο φωτίζονται, σκιάζονται και ανακλώνται, συμμετέχοντας  σε ένα παιχνίδι οπτικών εντυπώσεων εξαΰλωσης του χώρου. Η ίδια αινιγματική συνθετική λογική ξεδιπλώνεται και στον υπόλοιπο χώρο, με τις μάζες, πότε να κάνουν αισθητή την παρουσία τους και πότε να διασπόνται και να χάνονται, μέσα σε αντανακλάσεις και κατασκευές, που σκόπιμα μοιάζουν να αναμένουν κάτι ακόμη, μετουσιώνοντας έτσι στη σύνθεση, την παράμετρο του χρόνου.